Al tientallen jaren lang is een groot deel van de nationale wetgeving niet meer dan de slaafse omzetting van communautaire richtlijnen, terwijl het Hof van Justitie zijn jurisprudentie en misbruik van de verdragen blijft uitbreiden. Tot nu toe kon elke lidstaat dankzij het resterende vetorecht in theorie nog steeds weigeren in te stemmen met een beleid dat hem schade zou berokkenen. Maar sinds de “burger” conferentie over de toekomst van Europa, georganiseerd in 2022 op een volkomen ondoorzichtige en pseudo-democratische manier, staat de afschaffing van dit recht op de agenda. In mei 2023 verklaarden verkozen maar niet gemandateerde Franse en Duitse leiders dat ze de EU op dit gebied wilden hervormen. In september 2023 presenteerden Frans-Duitse experts hun rapport. Op 22 november 2023 stelde een resolutie van het Europees Parlement voor om de verdragen te wijzigen om de regel van gekwalificeerde meerderheid in alle gebieden zonder uitzondering te generaliseren en meer sancties tegen recalcitrante lidstaten in te voeren. Op 29 november stemde de Franse Nationale Vergadering voor een resolutie ten gunste van een verdragsontwerp dat afstand doet van onze soevereiniteit en expliciet voorziet in het maken van de externe grenzen, civiele bescherming, buitenlandse zaken, gemeenschappelijke veiligheid, defensie, industrie en onderwijs “gedeelde bevoegdheden” van de Europese Unie, wat betekent dat staten alleen restbevoegdheden hebben.

Deze hervorming, die de laatste elementen van de essentiële voorwaarden voor de uitoefening van de nationale soevereiniteit aan de Unie zal overdragen, zal de droom van sommigen van een federaal Europa realiseren, geleid door een commissie die officieel de titel “Uitvoerend” draagt, onder leiding van een “President van de Europese Unie”. Het einde van de nationale soevereiniteiten, en daarmee van onze democratieën, is dus duidelijk geprojecteerd. Europese volkeren voelen deze onteigening al lang aan. Het ontbindt nationale en volkssoevereiniteit. Het ondermijnt de democratie. Fransen bijvoorbeeld verzetten zich in 2005 tegen een eerste poging tot federalisering die hun politieke en culturele verdwijning bezegelde, maar hun aarzelingen werden weggevaagd door leiders die zich bekeerden tot de ideologie van de “open samenleving”. Het volksoordeel werd genegeerd en ontweken door de parlementaire ratificatie van het Verdrag van Lissabon, een eenvoudige kopie van het door de Fransen verworpen verdrag. Het is de voortzetting van dit proces dat momenteel aan de gang is. Onze leiders zijn van plan een belangrijke beslissing te nemen die het lot van onze landen, hun onafhankelijkheid en hun bestaan als naties in gevaar brengt. Door gebruik te maken van de angst veroorzaakt door oorlog versnellen ze de federalisering zonder het ooit te noemen en zonder dat de Europese bevolking de omvang van hun onteigening kan begrijpen.

Wat ons betreft, verwerpen we deze koers. We geloven dat een postdemocratisch federaal systeem in strijd is met het genie van Europa en het collectieve beeld dat het gemeenschappelijke voortbrengt uit de diversiteit van zijn naties en zijn eigen cultuur. De definitieve vervreemding tussen de volkeren en het Europese apparaat zal de nationale leiders verantwoordelijkheid ontnemen en nationalistische reacties vermenigvuldigen, met het risico ons naar chaos te leiden. Wat onze visie op Europa ook moge zijn, en wat onze mening ook is over de voorbereide hervorming en uitbreidingen, we moeten eisen dat zo’n grote kwalitatieve sprong naar het onbekende van een supranationaal systeem, dat de identiteit van de volkeren, het bestaan van naties en de ervaring van Europese staten ondermijnt, wordt onderworpen aan een referendum.

Het is dringend noodzakelijk het debat te openen over wat er wordt voorbereid. De verkiezingen van juni 2024 moeten de gelegenheid zijn om met kennis van zaken te spreken over het lopende federaliseringsproject, evenals over de geplande uitbreidingen. De ondertekenaars van deze oproep en de burgers die zich aansluiten, verzoeken de kandidaten van elke lijst bij de Europese verkiezingen om duidelijk standpunt in te nemen over deze projecten en zich te verbinden ze aan de volksratificatie te onderwerpen.